ezeltje rijden

Zoals ik in mijn vorige blog schreewf, begint het in het ziekenhuis allemaal een beetje te lopen. Ik word nu gebeld als er ee traumapatinet wordt opgenomen. Ook in het weekend, wat geweldig is, maar ook wel een beetje frustrerend. Afgelopen weekend had ik bezoek en terwijl ik ze het ziekenhuis liet zien, zag ik een foto voorbij komen met ee geluxeerde elleboog en tja dan moet ik toch aan de slag.
Ik had dus bezoek van Floris (tropenarts), Tienke (HR en opbouw vrouwen pre-delivery home) and Merlijn (2,7jr) en Elin(bijna 1) uit Butajira. Een weekendje Nederlands kletsen, biertjes drinken en een heerlijke wandeling gemaakt net buiten Hosanna.
Zaterdag dachten Tienke en ik wel stoelen te kunnen kopen op de markt. het ging best redelijk goed: de stoelen na wat rondvragen gevonden en afgedongen van 290 naar 250 birr. Waarschijnlijk nog steeds teveel, maar een tientje voor handgemaakte houten stoelen en gelakt vonden we wel prima. Er stonden ongeveer 30 mannen om ons heen en degene die accoord gaf voor de deal hebben we het geld gegeven. Een ander mannetje wilde ze wel voor ons brengen met ezel en wagen. Na ook hier weer even onderhandelen over de prijs gingen we op weg. We waren net goed en wel van de markt af e op de weg komt er een man schreeuwend aangerend dat we zijn meubels stelen. (vrij vertaald) We snapten niet helemaal watb hij zei, maar het verschilde van dat we te weinig hadden betaald tot dat we helemaal niet betaald hadden, Hij was even weggegaan en toen hij terug kwam waren zijn meubels weg. Het werd een beetje ongemakkelijk want er kwamen steeds meer mensen om ons heen staan, een enkele bemoiede zich ermee, maar de meeste mensen waren aan het staren: op zoek naar sensatie. Een paar studenten bemoeiden zich ermee en stuurden Tienke naar de politie. Ik hield ndertussen de ezel vast, want misschien hadden we wel aan de verkeerde betaald maar we hadden wel betaald en ik had zeker niet de intentie om de meubels terug te geven. Terwijl Tienke op zoek naar de politie was, kwam er al een politie agent aanlopen en na een korte woordwisseling was de marktman al snel verdwenen. Okee op naar huis dacht ik, maar daar was de politieagent het niet helemaal mee eens. Hij vond dat we eerst naar het buro moesten. Echt niet dus en we gingen weer op weg. Tienke was ondertussen niet te vinden en het netwerk was natuurlijk weer overbelast. Uiteindelijk kwam ze ook met twee agenten onze stoet (gegroeid tot zeker 100 man/vrouw en kids, heb hier zo vaak het gevoel van de rattenvanger) aangelopen en ook deze agent ging eerst eve uitzoeken of we verder mochten lopen. gelukkig was onze ezelman heel aardig en hebben we hem bij thuiskomst nog even een dikke fooi gegeven.
De stoelen zijn bovenop de auto van de fam. Braat mee naar Butajira gegaan de volgende dag.
Op zondag zijn we een eindje buiten Hosanna wezen wandelen en weer met een kleine stoet, maar erg gezellig en lekker om even de benen te strekken!!!

Gisteren was er weer genoeg te doen in het ziekenhuis en verder ben ik druk met het voorbereiden van mijn onderwijsmomenten. Voor elke woensdagochtend mag ik iets nieuws bedenken en het kennisniveau is mijn nog niet helemaal duidelijk. Ze werken volledig volgens protocollen, maar hebben geen idee waarom de protocollen zo zijn. Ik probeer met een beetje interactief onderwijs ze aan het logisch nadenken te krijgen. Een hele leuke, maar uitdagende opdracht. Morgen gaan we het over fractuur genezing heben, lekker basaal