en toen was er ineens....

Trauma!!! Deze week komen er eindelijk meer trauma patienten binnen via de eerste hulp. Vaak wordt de ernst van de fractuur over schat of juist onderschat. Afgelopen zondag werd ik gebeld voor consultatie. Het duurde even voor ik begreep waar de breuk zat en hoe oud de patinient was. Nee niet bij de ulnakop maar bij de elleboog en nee het was geen kind maar een student van de nabijgelegen universiteit. Of hij de patient nuchter zou houden voor morgen? Aangezien uitleg via de telefoon lastig was of beter niet mogelijk besloot ik er toch maar even een wandeling voor over te hebben. Wel jammer want ik zou net mijn eerste koffieceremonie doen/maken met behulp van de buufjes, maar een geluxeerde elleboog vereist toch echt directe behandeling. Onderweg naar het ziekenhuis, vroeg ik me af of deze echt geluxeerd zou zijn, of dat er iets heel anders aan de hand zou zijn. Patienten bedenken vaak van alles om hun aandoening te verklaren. De afgelopen weken ben ik druk bezig geweest om een jomngetje van 12 ter grootte van een 8 jarige en 17 kilo wegend, te behandelen aan zijn geluxeerde heup na val uit boom, maar verder ook met een fors abces in zijn bovenbeen en onderbeen. Mijn conclusie is dan ook niet val uit boom, maar geluxeerde heup door ontsteking. Helaas duurde het moeder allemaal te lang en ze is nu vertrokken met haar zwaar ondervoede zoontje die een forse osteomyelitis (botontsteking) van zowel zijn linker bovenbeen als rechter onderbeen heeft, waarbij het bovenbeen op breken staat. Helaas ik kan er niks aan doen, behalve laten zien dat ik niet boos ben en dat ze altijd weer welkom is als het niet goed gaat. Ook heel duidelijk gemaakt dat hij nooit zou kunnen lopen met die heup.
Aangekomen in het ziekenhuis blijkt de elleboog van de student inderdaad uit de kom en gelukki was het ok ream redelijk snel paraat om deze op de operatiekamer onder narcose weer op zijn plek te zetten. Vervolgens aan het bed uitgelegd dat er hard gebeden mag worden om de elleboog goed te laten genezen. In de westerse wereld had ik zijn elleboogbanden ook geopereerd, maar het materiaal is daar niet voor aanwezig. Ze genezen hier wel wonderbaarlijk goed, dus misschien heeft hij geluk en geneest zijn elleboog goed.
Daags erna besloot de bajaj (tuktuk) alvast te gaan rijden terwijl onze secreraresse nog niet helemaal uitgestapt was: resultaat een hele nare open enkelbreuk. Het hele ziekenhuis was in rep en roer en uiteindelijk was ze in een record tijd van zeker 80 min op de operatiekamer voor het spoelen van de wond en het op zijn plek zetten van de enkel. Daags erna heb ik mijn nieuwe vrienden in Sodo gebeld en vandaag wordt ze opnieuw geopereerd en de breuk zal worden gefixeerd.
Vanmorgen nadat ik eerst les had gegeven aan zeker 25 man!!!!! bleken er weer een aantal fracturen (oh nee patienten met breuken) opgenomen.
Eindelijk begint het dus een beetje te lopen met de breuken, niet leuk voor mensen, maar wel voor mij.
Verder keek ik vandaag een paar rontgenfoto’s door en er worden nogal wat breuken gemist. Ik heb al wel een kleine, maar heel belangrijke verandering doorgevoerd: ze maken eindelijk foto’s in twee richtingen. Ze raken ze nog wel met enige regelmaat kwijt, maar de discussie dat een computer niet uit zichzelf bestanden delete of niet opslaat laat ik achterwege. Ik stop nu mijn energie in het uitleggen van een file/bestand: dat je op alfabetische volgorde foto’s kan opzoeken en als je dan voorbij de Ta...... bent, je Tamesken (veel voorkomende mannennaam hier) je de foto niet meer zal vinden, behalve evt bij de Z als de naam verkeerd gespeld is. En nee natuurlijk niet verkeerd ingevoerd want dat kan natuurlijk niet. Blijft soms wel hilarisch, zie je een heupfoto met een breuk voorbij komen van een 30 jarige (niet leuk) zoek je de patient op, komt er een 70 jarige man aanlopen (die zijn hier heeeeeeel oud) en blijkt de breuk al 2 maanden oud te zijn.....
Tja dan wordt de behandeling heel anders. Dus ook in Ethiopie geldt: eerst patient zien en dan pas de foto.
Maar om op de gemiste breuken terug te komen. Mijn secretaresse maakt nu een lijst die ik bij het apparaat ga neerleggen. OP deze lijst kunnen ze alle namen met nummer schrijven van de patienten die op de foto gezet zijn ivm met een bot probleem.
Langzaam maar zeker worden er dus kleine veranderingen doorgevoerd en geaccepteerd!!!!!!
Blijk ik toch een echte VSOer