Er komt een man bij de dokter

Komt een man bij de dokter,

Elke week komt er een patient binnen lopen waarvan je denkt, hoe is het mogelijk dat hij nu pas komt. Zo vertelde mijn collega algemeen chirurg Dr Million twee weken geleden dat hij een man met een borsttumor ging opreren. Hij had de patient naar Addis gestuurd voor het verwijderen van de tumor, maar de wachttijd was te lang. Het zou nog maanden kunnen duren voor hij aan de beurt was en daarom wilde hij het zelf doen.
Ik had geen flauw idee hoe groot die tumor zou zijn, maar had natuurlijk wel direct weer de nodige vragen over hoe, wanneer en vooral waarom!!! Vertelde vertelde hij terloops dat de onderliggende rib eronder was gebroken door het gewicht. Naast dat dit mijn interesse enorm aanwakkerde, vroeg ik me af of hij niet “gewoon” drrogroei in de rib had en dat daarmee dus ook de thoraxwand (thorax is borstkas) aangedaan was. het leek me al een ernorme grote ingreep voor ons eenvoudig ziekenhuisje en met deze doorgroei werden de risico’s in elk geval niet kleiner.
Daags erna kwam hij op de poli en de tumor was niet groot, maar enorm, reasachtig en vooral chirurgisch afschrikkenwekkend. Ik heb dit ooit eerder gezien en toen zijn er twee heel ervaren chirurgen uren bezig geweest in Enschede en dat was toen met alle perioperatieve maatregelen ook behoorlijke onderneming geweest.
We namen de patient op om hem voor te bereiden en bloed klaar te maken (families staan over het algemeen bloed af voor de operatie) en een paar dagen later zouden we aan de slag gaan.
Ondertussen begon ik hem wel een klein beetje te knijpen: hoe opereer je zo’n grote tumor zonder diathermie (dichtbranden van de bloedvaten) en behoud van zijn leven?!
Uiteindelijk besloten we samen te opereren: Dr Million zal op zijn manier de bloedvaten aanpakken (klem erop en draadje erdoor heen) en ik op mijn manier mjet de diathermie en onze jongste chirurg Dr Abebe kan van beide wat als spuit elf in het midden.
Op donderdag ochtend was het zover: allemaal goed geslapen en ontbeten, behalve de patient natuurlijk en Dr Million begon met de huid die we samen vanaf het midden naar ons eigenkant vrijlegden. Dit gedeelte ging best goed zonder diathermie, maar toen begonnen we aan de tumor zelf en die was enorm, zoals je op de foto kan zien en hij bloedde heel erg. Gelukkig kregen we die redelijk onder controle en heb ik als orthopeed van alle markten thuis de tumor mogen verwijderen. Halverwege de operatie leek hij er even mee op te houden, maar dat we een probleem van zijn vinger saturatiemeter en niet van de patient zelf. Na zo’n twee uur opereren was de tumor verwijdert en alle bloedingen gestopt. Ik heb de huis rustig kunnen sluiten en de patient kreeg zijn twee zakjes bloed.
De volgende dag zat hij alweer fris en fruitig in zijn bed en een kleine week later heeft hij het pand weer verlaten. De tumot hebben we niet helemaal kunnen verwijderen, want hij groeide door in de rib en die ga ik niet verwijderen.
De volgende morgen werd ik door mijn Dr Abebe bij ee patient geroepen met zwellingen aan de buitenkant van haar enkels: mijn diagnose: vet/adipositas (vetzucht), maar dat kon echt niet of ik niet de zwellingen kon verwijderen. Met enige tegenzin begon ik aan de expeditie en het was inderdaad gewoon vet. Ze heeft ook dezelfde klachten bij haar knieen..............

Het blijft wel bijzonder de ene dag doe je een enorm grote oncologische ingreep (waarbij ik mijn skills erg goed kan gebruiken en kan doorgeven) en de volgende dag een in mijn ogen totaal overbodige open liposuctie.
Gemiddeld zien we zo’n een a twee keer in de week enorme kwaadaardige tumoren zien (vooral bottumoren bij kinderen heb ik nu al vaker gezien dan tijdens mijn hele orthopedische loopbaan) die eigenlijk al veel te ver heen zijn voor curatieve behandeling, terwijl ik me dan afvraag: waarom kom je niet eerder: dit was al zo veel langer te zien!!! Terwijl de meeste mensen met de kleinste bulten of ganglions deze totaal onnodig willen laten verwijderen, omdat het er niet hoort en er raar uitziet.