Ze slachten de stieren!!!!

Afgelopen week was het Meskal: viering van het vinden van het heilige kruis. Dit wordt met name in het zuiden uitgebreid gevierd en is nog belangrijker dan het nieuwe jaar. Op sommige plekken wordt het juist als het begin van het nieuwe jaar gezien. Ik was door Irma (VSO tropenarts in Chencha) uitgenodigd om dit festijn bij haar te vieren.
Omdat het bijna meskal was en dit met de familie gevierd wordt, wil niemand in de week ervoor geopreerd worden en ze komen dan ook niet naat het ziekenhuis.
Om deze rustige periode toch actief te zijn, ben ik naar Sodo gegaan naar een missionarissen ziekenhuis en daar heb ik toch in 2,5 dag zo’n 5 patienten kunnen opereren en een polikliniek kunnen draaien. Vanuit Sodo was het nog een half dagje bussen naar Chencha om daar een heerlijke Hollandse avond te beleven met kaas gemaakt volgens de nederlandse methode volgens de verpakking en Ethiopische rode wijn. Dit alles was niet te drinken en of te eten, maar toch hebben we er heerlijk van genoten. ‘s Avonds was er nog geen plan hoe we in Dorze zouden komen, maar daar zou de volgende morgen wel over gecommuniceerd worden. Ik als regelneef ben daar nog steeds niet heel rustig onder, zeker niet omdat de netwerk er hier bijna altijd uit ligt.

De volgende morgen maar het dorp in gelopen en daar kwam Irma een bevriende pater tegen en we mochten meeliften naar Dorze, het dorpje waar het feest het best gevierd zal worden. Obderweg vroeg Irma wat ik van het feest wist: nou eigenlijk helemaal niks: bleek dat er 200 stieren op een veld geslacht zouden worden!!!!
Was ik even blij dat we geen kater van de wijn hadden. Voorzichtig liepen we naar het marktplein mer daarachter een weiland ter grote van twee voetbalvelden de heuvel op. Bij de aanblik van de eerste geslachte stier moest ik wel even schrikken: de keel wordt doorgesneden en het bloed loopt vervolgens in het gras in een grote plas. Terwijl ik mijn hoofd opricht (ik liep met mijn hoofd naar beneden om bloedplassen te vermijden op mijn blauwe suede schoentjes) zie ik om de 4 meter een kadaver liggen. Elk in verschillende stadia van dissectie. Terwijl er druk gewerkt wordt en met grote bijlen de borstkassn doormidden worden gehakt lopen, worden er nieuwe stieren als makke schapen het veld op gebracht. Zo nu en dan weet een stier los te komen en zie je de mensenmassa naar links of naar rechts rennen om niet gespiest te worden. Ze hebben namelijk enorme hoorns en er ontstaan dan Spaanse taferelen.
Terwijl we aan het rondwandelen zijn en ons verwonderen over het hele ritueel worden we uitgenodigd voor de lunch. Je raadt het al: die stieren worden natuurlijk niet voor niets geslacht. Ze eten het rauwe vlees met kilo’s tegelijk in donkere rokerige huisjes waar het vlees in hapklare brokken wordt gesneden en gegeten met enjera. Gelukkig voor ons hadden ze ook wat vlees gebakken voor ons en de pater. Het vlees was taai, maar smakkte wel lekker. Op de foto’s achteraf was ons vlees helemaal niet zo doorbakken, maar toen was het kwaad al geschiet en ik ben niet ziek geworden.
Na de lunch werden we mee het veld overgenomen en via de organenmarkt en het nagoeg spiezen van mijn oor aan een laaghangende tak van een tentje kregen we bier van de mannen in wederom een klein huisje. Dit smaakte echter wel heel lekker en we staonden ruim in de belangstelling van de andere bezoekers van het festijn. Ik geloof niet dat ik me ooit zo bekeken heb gevoeld en zo vaak gefotografeerd ben.
Terwijl wij heerlijk aan hety bier zaten, kwamen er nog vele stieren voorbij die nog niet helemaal doorhadden wat hen stond te gebeuren. Ik denk dat de stieren hier wel een stuk makker zijn, want in Nederland waag ik me en velen met mij niet tussen de stieren.
Terug in Chencha wilden we wat echts eten, want we hadden wel dapper iets gegeten, maar nou weer niet zoveel om de dag meer door te komen, bleek dat alle restaurants geen eten serveerden, dus maar twee droge koekjes en we konden er weer tegenaan.
Samen met een collega van Irma gingen we naar het de avondceremonie: er werd gedanst in witte kleding met kruizen en uiteindelijk was er een groot kampvuur en alle kinderen hadden kaarsen. Een veel vriendelijker en aangenamere viering dan overdag en dus een mooie afsluiting na een enerverende, leerzame, interessante viering van een traditioneel orthopedisch feest: Meskal